Jak zbudowane są opony radialne. Historia powstania opon typu radialnego

Rok 1930 to początek opon diagonalnych, natomiast oponę przypominającą budową współczesną oponę radialną zaprezentowano już w 1913 roku, ale nie weszła ona do produkcji, stworzyli ją konstruktorzy Gray i Sloper, pracujący dla brytyjskiej firmy Palmer Tyre Company. W latach 40. ubiegłego wieku w firmie Michelin zaczęto pracować nad technologią, która pozwoliła na wynalezienie opon radialnych. Marius Mignol z Michelina stworzył prototyp opony, której ścianki boczne opony zastąpił stalowymi łukami rozmieszczonymi co 1,5 cm, a w środku opony umieścił wzmocnioną dętkę.

Taka opona mniej się nagrzewała i pozwalała na stabilniejszą jazdę. Rozwiązanie było na tyle obiecujące, że postanowiono je rozwijać. Konsekwencją było opracowanie opony radialnej, którą opatentowano w 1946 roku, a trzy lata później wprowadzono do sprzedaży. Pierwszym modelem opon radialnych był Michelin X, a pierwszym modelem samochodu, który był w nie seryjnie wyposażany - Lancia Aurelia (1950 rok). W 1965 r. zadebiutowały asymetryczne opony radialne Michelina serii XAS z indeksem prędkości do 210 km/h, które odznaczały się jeszcze lepszą stabilnością w zakrętach i jeszcze wyższą odpornością na aquaplaning, a kilka lat później opony serii XWX, przeznaczone do aut sportowych jeżdżących z prędkością 250-300 km/h.

Kolejna innowacja Michelina to niskoprofilowe opony TRX, które zaprezentowano w 1975 roku. Były one bardzo wytrzymałe, ponieważ w ich produkcji stosowano specjalną mieszankę gumy, która bardzo wolno się starzała.

Opony radialne dość szybko zaczęły zdobywać popularność w Europie, trudniej przyjmowały się w USA, bo dopiero w 1966 roku Ford zdecydował się na wyposażanie w nie seryjnie modelu Lincoln Continental. Śladem Michelina poszli inni producenci opon i zaczęli pracować nad własnymi modelami opon radialnych - w 1951 roku Pirelli zaprezentowało oponę Cinturato, a pod koniec dekady wytwarzanie takich opon rozpoczęły m.in. Continental, Dunlop, Firestone.

Już w 1970 roku 97% opon stosowanych we Francji i 80% we Włoszech było oponami radialnymi. Z czasem zaczęto je opracowywać do innych pojazdów, w 1952 r. zadebiutowały opony radialne ciężarowe, w 1979 r. rolnicze, w 1984 r. powstała opona radialna do motocykli, którą kilka lat później wprowadzono do produkcji.