Różnica pomiędzy oponą zwykłą a wyścigową

Podczas zakupu opony drogowej najważniejsze rzeczy jakie sprawdzamy to bieżnik, rok i tydzień produkcji, hałas produkowany przez taką oponę, indeks prędkości maksymalnej i opory toczenia. Dodatkowo, opony drogowe muszą spełniać pewne kryteria. Bieżnik nie może być mniejszy niż 1.6mm, opona nie może być uszkodzona i na osi musi się znajdować komplet takich samych opon. Dla odmiany, w oponie wyścigowej te aspekty nie są najważniejsze a producenci mają inne priorytety podczas ich projektowania. Ale czym dokładnie te opony samochodowe się różnią i czego się wymaga od opon wyścigowych?

Znane również jako opona typu "slick". Opona tego typu charakteryzuje się gładkim typem bieżnika, bardzo wydajnego w przypadku sportów motorowych. Wykorzystując gładki bieżnik opona taka zapewnia największy możliwy kontakt z podłożem, zapewniając maksymalne pole styku z asfaltem co przekłada się na większą przyczepność samochodu, lepsze hamowanie oraz przyspieszanie. Slicki zostały zaprojektowane w latach 50 ubiegłego wieku w Ameryce a wykorzystywane były głównie w wyścigach równoległych (drag racing). Obecnie opony typu slick wykorzystuje się w wyścigach torowych, Formule 1 i  wcześniej wspomnianych wyścigach typu drag. Aby opona wyścigowa osiągnęła swoje maksymalne właściwości musi uprzednio zostać rozgrzana do odpowiedniej temperatury, jednak czas uzyskany na torze pojazdem z założonymi oponami wyścigowymi może być zdecydowanie lepszy niż czas czas przejazdu przy zwykłej oponie drogowej. Miękka mieszanka takiej opony, uzyskana  poprzez dodanie różnej maści olejów (które głównie oddziałują na miękkość opony) oraz innych chemikaliów pozwala na uzyskanie efektu klejenia się opony do podłoża po odpowiednim jej rozgrzaniu, jednak taki gładki bieżnik szybko się ściera. Sama wytrzymałość opon wyścigowych w Formule 1 plasuje się na poziomie od 60 do 120 kilometrów, opony wykorzystywane są tylko w jednym wyścigu a następnie poddaje się je procesowi utylizacji. Podsumowując, opona o gładkim bieżniku jest zdecydowanie mniej wytrzymała w pokonywaniu dłuższych dystansów od zwykłej opony drogowej oraz jest zupełnie niepraktyczna w codziennym użyciu.

Są to specjalne opony przygotowane do jazdy w deszczu, używane w wyścigach samochodowych i wyścigach motocyklowych. W porównaniu do opon wyścigowych o gładkim bieżniku mają więcej wspólnego z oponą drogową z racji rowków mających odprowadzać wodę. Z racji wspomnianych rowków opona szybciej pozbywa się wody niż opona gładka,  pozwalając zniwelować zjawisko znane jak Aquaplanning.  Opona "mokra" na suchej nawierzchni nie zapewnia takiej przyczepności jak slick, ale jeżeli bieżnik nie jest bardzo wytarty pozwala na jazdę po mokrej nawierzchni bez obaw o utraty panowania nad pojazdem. Guma, z której wykonana jest opona, jest bardzo miękka, jadąc po suchym torze bieżnik ściera się bardzo szybko a sama opona po zdarciu traci swoje właściwości odprowadzające wodę. Taki rodzaj opony jest bliżej spokrewniony z jej drogowym odpowiednikiem, jednak biorąc szybkość ścieralności i samą grubość bieżnika (w F1 jest to przynajmniej 2.5 mm co dla niektórych jest już zupełne minimum) nie nadają się na drogi publiczne.